หน้าเว็บ

วันอังคารที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2553

มารู้จักกันก่อนนะค่ะ

สวัสดีค่ะ ปูชิตา  คุ้มครอง  กี้ ค่ะ เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนนึ่งไม่ได้เก่งไม่ได้วิเศษไปกว่าใคร
จบการศึกษาที่ มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร ค่ะ ไม่ได้จบภาคปกติเหมือนหลายๆคนนะค่ะ
 กี้จบภาคสมทบหรือที่รู้จักกันในชื่อ กศบป.

 ซึ่งหลายๆคนเอามาแปลล้อเลียนกัน “การศึกษาบั้นปลายชีวิต” (ช่างคิดกันได้)
 ในระหว่างที่เรียนก็ทำงานที่บริษัททัวร์แห่งหนึ่งเงินเดือนก็ไม่ได้มากมายอะไรค่ะ
นี้รูปสมัยเรียนค่ะ เห็นไหมค่ะ การศึกษาบั้นปลายชีวิตจริงๆ อิอิ
มีแต่ผู้ใหญ่เรียนค่ะ เรียนหลังเลิกงาน





รูปนี้วันรับปริญญาค่ะ ปี 2549




พอวันเสาร์อาทิตย์ก็ไปหาขายเสื้อผ้าตามตลาดนัด จนกระทั้งจบปริญญาตรี กี้ก็ได้ทำงานหลายแห่งค่ะ
จนสุดท้ายก็ได้มาทำงานที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ในตำแหน่ง การตลาด

เงินเดือนก็ไม่ได้มากอะไรเหมือนเคย แต่อาศัยใกล้บ้าน

และเป็นโรงพยาบาลที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง ทำการตลาดโรงพยาบาลสนุกค่ะ
ได้ออกหน่วยเอ็กซเรย์ ต้องตื่นตั้งแต่ ตี 2 มาสแกนนิ้ว อย่าให้บอกเลยค่ะ บรรยากาศเป็นยังไง ><
 ทำงานโรงพยาบาลอยู่ได้สักระยะหนึ่ง  เริ่มมาคิดอะไรหลายๆอย่าง
งานโรงพยาบาล เป็นงานที่ชอบค่ะ ได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับโปรแกรมการตรวจสุขภาพ

มีความสุขค่ะ เหมือนเราได้แนะนำสิ่งดีดีให้ใครต่อใคร

รูปนี้ตอนทำงานที่โรงพยาบาลค่ะ



แต่ปัญหามันติดอยู่ตรง เงินเดือนนี้ละค่ะ เรื่องใหญ่ อย่างที่บอกค่ะ เป็นแค่เจ้าหน้าที่ เงินเดือนมันจะไปมากอะไร
และกี้เป็นคนไม่ชอบทำงานประจำ เบื่อต้องรีบตื่นเช้า

โหนรถเมล์เบียดกับคนอื่นหรือแย่งกันขึ้นรถตู้ เพื่อไปตอกบัตรให้ทันเวลาคะ
เริ่มเบื่อกับความวุ่นวายในกรุงเทพ เบื่อระบบงาน เบื่อเงินเดือนน้อย(ไม่ยอมขึ้นเงินเดือนซะที)
กี้จึงตัดสินใจออกจากโรงพยาบาลค่ะ ออกได้ไม่นานก็มีอันต้องย้ายกลับมาอยู่ที่ภูเก็ต
ซึ่งนับว่ากี้เป็นคนใหม่ของที่นี้มาก เพราะกี้ใช้ชีวิตอยู่ที่ กรุงเทพ ตั้งแต่เกิดก็ว่าได้
แต่ที่ตัดสินใจกลับมานี้ก็เพราะลูกสาวด้วยค่ะ จะได้อยู่ใกล้ๆลูกสาว
ไหนๆก็เบื่องานที่ กรุงเทพ แล้ว เลยคิดว่ามาหางานทำที่นี้ดีกว่า
แต่ด้วยอายุที่มากแล้ว จะไปหางานอะไรมันก็ยาก และเราก็ไม่ใช่คนเก่งอะไรด้วย
แล้วที่นี้เราจะทำอะไรดีละ เพื่อจะได้มีเงินกินมีเงินใช้
เอาละค่ะ วันนี้กี้ขอแนะนำตัวแค่นี้ก่อนดีกว่านะค่ะ แล้วเดี๋ยวในบทความต่อไป
กี้จะเล่าให้ฟังว่ากี้เข้ามาในธุรกิจเครือข่ายได้อย่างไร และ เกิดอะไรขึ้นกับกี้บ้าง
ไว้เจอกันในบทความต่อไปนะค่ะ
นี้ลูกสาวค่ะ น้อง อุ้ม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น